donderdag 30 juni 2011

Ons broertje

Liet via ons zusje weten op 26 juni dat:

QUOTE
We zijn uiteindelijk met 45 min. vertraging opgestegen. Het was een goede vlucht;

Aankomst in Beiroet is goed verlopen en om 17u15 zijn we richt kamp gereden, zonder enig probleem. Aangekomen door rond 20u30 en dan was de nacht al ingetreden want rond 21 uur is het pikdonker.

Het kamp is proper en luxeus (ifv de situatie), proper sanitair. Alle infra werkt momenteel dus geen reden tot klagen.
UNQUOTE

Op 28 juni een berichtje van onze man ter plekke:

QUOTE
 Na een goede voorbereiding, vlucht en installatie in het kamp At-Tiri zijn we toe aan een nieuw avontuur van 4 maanden.
Het heeft niet lang op zich laten wachten of een eerste incident is al achter de rug. Mogelijk  hebben jullie het gelezen in de krant of gehoord op het nieuws? Maar de pers maak van een mug een olifant.
Het ging om enkel schermutselingen met een harde kern van de lokale bevolking "Hezbolla-aanhangers" waarbij enkel voertuigen beschadigd zijn geraakt en 2 collega's  enkele schrammen hebben opgelopen door rondvliegend glas. Het om "onbekende reden" afwijken van de normale route (lees krant) was louter omwille van "wegwerkzaamheden". Ieder is veilig en wel terug in het kamp en de opdracht gaat verder zoals gepland."
UNQUOTE

Klop je (medemens) rot!

Deze ochtend kreeg ik het ineens! Dat haar van mij trok op niets meer... weg was het model. Op zo'n moment dan mag "den bovensten den ondersten zijn"" of mag de hemel op mijn hoofd vallen", maar Biebieke moet dan naar de kapper.

Ik weet, dat ik soms héél impulsief kan zijn, maar het mag een troost zijn dat het met de jaren al wat gemilderd is.

Aangezien Luc, Gaëtan oppikte aan de school, kon ik mij de avonddienst van de kapper permitteren. Nu misschien zaten mijn Evakes er ook wel voor iets tussen. Deels wel, want oorringen van een creatieve geest, die moeten toch een mooi decor hebben of in mijn geval een "opgelapt" decor!

Dus Biebieke zit te wachten.... want er waren nog 2 wachtende voor mij. Dat dacht ik dus.

Ik had al even  het wat geritsel gehoord. en dacht dat het een stagairke was die achter het hoekske met een "pashoofd" wat papierkes voor het zetten van een misenplieke zat te oefenen (dat was al eens het geval geweest).
Maar neen, man, echt niet..ineens popt er een dame uit de grote fauteuil op. De dame in kwestie wou nog wat "duivescheten" in haar haar.. dus Biebeke zag de tijd schuiven.

Maar goed... daarom is het ook avonddienst en had ik op "mijn wenken" bediend willen worden had ik maar op de afspraak-dagen moeten gaan.

Bij de kapper hoor je meestal straffe verhalen, maar nu zag ik een tafereel buiten die getuigd van weinig fatsoen en respect tegenover een medemens.

Twee superjonge kereltjes (amper 12 me dunkt) sloegen daar gewoon een dame in elkaar!!!!! En de menigte aan de overkant van het tramspoor, keek er naar. Uiteraad ben je in shock als je dat ziet gebeuren in eerste instantie.

En net toen ik mijn derrière lifte  en de kapster mee wou gaan om te gaan helpen...kozen ze het hazenpad.

Frustraties om een slecht rapport, gewoon iemand niet kunnen hebben? In ieder geval... het stemt tot nadenken.. op klaarlichte dag timmeren ze je gewoon in elkaar.

En de dame in kwestie? Die stond er verweesd bij... nam  haar telefoon en begon te bellen. Gelukkig kwam de tram er net aan zodat ze toch wat veiligheid kreeg.

Wat gaat er toch om in die kinderen hun hoofd?

Verdiende vakantie

Net telefoontje gekregen van halve trouwboek:

Gaëtan heeft schitterende resultaten behaald en mag dus na de verdiende vakantie naar het derde leerjaar bij juf Sofie!

SUPER!!!!

woensdag 29 juni 2011

Nieuwsgierig The sequal

Vandaag ging ik onder de middag even naar post (wat vroeger middagpauze en hopla naar 't Kiel met de vélo), want hij was klaar.

Eerst Sven Nijs gespeeld, want het was bergop en bergaf, aangezien ze in de "Bossekesstraat" (De Bosschaertstraat) alles aan het open leggen zijn, voornamelijk aan de post, mijn eindpunt.

Daar aangekomen trof ik weer de nieuwsgierigste dame van de vier!

Post: "Amaai, dat is weer een fotoboek!"
C: "Ja, dat is het zeker, foto's van zijn 1ste communie!"
Post: "Dat zal wel héél mooi zijn dan. Onlangs zag ik ook van dit merk een huwelijksboek, en dat was héél mooi."
C: "Dat hoop ik ook!"

Wel had ik nu niet terug naar het werk moeten gaan en aangezien er toch maar weinig volk was, had ik haar dit plezier wel eens gegund.

Maar "duty called"!

dinsdag 28 juni 2011

Mariksaaaaaaaaaaaaaaa

Gisterenavond, vlak voor ik ging slapen had ik al gehoord dat er werd geroepen in onze straat.

Niet verwonderlijk want met de tropische temparturen gooit een mens zijn ramen 's avonds wagenwijd open, want overdag als men "aan den arbeid is".. is alles dicht om het zo fris mogelijk te houden.

Dit gezegd zijnde dus.

Toen ik het licht aan de kijkbuis ging uitdoen zag ik het tafereel: een man die zo stoned als een garnaal was of patattenschillen op sterk water had gedronken, stond te roepen: "Mariskaaaaaaaaaaa, Mariskaaaaaa!"

Zijn gewaggel leek erop alsof hij te lang in "De Poliep" op de Sinksefoor had gezeten zo onvaste benen had hij en daarbij begaf hij zich van deur naar deur om eraan te gaan rammelen en aan iedere deur maar roepen: "Mariskaaaaaaaaa, Mariskaaaa!"

Had hem eventjes in de gaten gehouden.. hij mij ook... toen ik het té begon te vonden en genoeg had van dat gebrul op 't straat om bijna middernacht!

Dus ik doe de raam open en zeg hem hoe laat het is. Die mens had misschien geen horloge aan en dacht dat het nog voor 22 uur was.. Kan best, je moet altijd iemand het voordeel van de twijfel geven.

Begint hij mij daar een lithanie: "Ik geen sleutel, ik vriendin hier,!" En die kon dus niet op één rechte lijn blijven staan. Had er een beauforke gestaan, we hadden hem horizontaal op den troittoir zien gaan.

Ik meldde hem dat ik hem hier nog niet had gezien én dat als hij hier een vriendinneke had hij dan toch wel zou moeten weten waar dat schoon kind haar bel zich bevond! En tussen de bedrijven door, u kan het al raden: "Mariskaaaaaaaaaaaaaaaa, Mariskaaaaaaaaaaaaaaa!"

Ter afsluiting zeg ik hem dat hij NU moet ophouden want dat we anders de arm der wet gaan inschakelen. Dat rammelen aan de deuren trok mijn suspicous mind!

En dan ineens hoor ik een stem van onder. Meestal is dat: "En een stem van boven sprak!"

"Christel, ik heb de Blauwe lijn al gebeld zunne, want dat is al efkes aan de gankkkkkkkkkkkkk!"

Ik buig mijn hoofd en zie op de "biljartbal" van Burenbron en diens vrouw (voor de goede gang van zaken, deze heeft geen biljartbal, maar een weelderige haardos).

Ah ja... de goeie Burenbron toch!

En zo gaat het nog even door (ondertussen was Burenbron al naar beneden gegaan, had hij tegen hem al een relaas gedaan, had hij al tal van telefoontjes gepleegd in een vreemde taal) tot hij opnieuw begon aan de deuren en nu ook effectief ging aanbellen bij de mensen.

Dus ik fluister hem toe: "Durf niet aan te bellen, ze woont hier niet! Blijf van de bel af!"
Vraagt hij: "Andere bel dan?"

Right dude, why not!!

Het meer dan moe zijn, besluit hem dan maar in het Engels te vertellen dat het een "Do not touch-warning" is van mijn kant.

En dan zegt hij: "Oke!" En kreeg ik in zijn moedertaal, allicht alle plagen van Egypte over mijn kop gesmeten. Want zo te horen was het niet netjes.. maar weg was hij én zijn kompaan die gans de tijd aan de overkant stond en hem volgde.

En weet je wat....10 minuten later... was de politie er..

Dus als u een Mariskaaaaaaaaaaaaaa kent.. effe iets laten weten.. wij hebben hier iemand die er nachts op zoek naar is.

L'empreinte de l'ange

 (gebaseerd op een waar gebeurd verhaal)

Catherine Frot speelde de "voor gek-verklaarde" mama schitterend.
En dit terwijl ze het helemaal niet was, maar gewoon afging op haar moederinstinct en haar geheugen

Deze actrice leerde ik kennen toen een vriendin mij de film "La tourneuse de pages" in handen duwde in een ver verleden. Ook toen vond ik haar al een goede Franse actrice. En moest ik mijn mening herzien over Franse films.

Het einde is open en wat het meisje zegt: "Ik kan me niet veel van jou herinneren!", geeft je stof om het verdere verloop te schetsen.

Het huwelijk van "Claire Vigneaux" (gespeeld door Sandrine Bonaire) zal geen lang leven meer geschoren geweest zijn en langzaam maar zeker zal "Elsa Valentin (Catherine Frot) het meisje de kans gegeven hebben om wel veel "herinneringen" op te bouwen.

woensdag 22 juni 2011

The Lebanon

3.142 km - bijna 4 vlieguren - 120 à 124 dagen gemiddeld..... dat geldt vanaf nu vrijdag. Allemaal parameters die vertellen hoever, hoelang het duurt voor "Broertje" weer terug zal zijn bij ons.

Tegen die tijd:
- is de zomer voorbij en de herfst begonnen
- is het nieuwe schooljaar weer vertrokken
- zijn onze schilderwerken klaar
- weeg ik minder 
- misschien hebben we dan wel een regering en hoeft de Story geen pikante SMS-en meer te publiceren
- is "Broertje" zijn broer, wie dan weer mijn halve trouwboek is, een jaartje ouder (46!!!! hihihi)
- enzoverderenzovoort....


Maar we gaan niet bleiten, wenen, de ogen uit onze kop snikken want we weten:

HE WILL BE BACK!!!


Belofte maakt schuld

Ik ben er maandag eens voor gaan zitten om eraan te beginnen. Het was een belofte.. en aangezien beloftes schuld maken, werd het tijd om deze in te lossen.

Hij is klaar !!!!!

Maar vooraleer "de gegadigden" (goh, dat klinkt wel poepchique en verwaand) er eentje krijgen, wachten wij even op het gedrukte resultaat.

Spannend!... Binnen een dag of vijf kan ik het "live" bekijken.

dinsdag 21 juni 2011

Yoda

We can learn from Master Yoda...Deze ochtend komt Gaëtan naar de keuken gelopen om dringend te vertellen:

G: "Mama, mama, kom luisteren een liedje van "Yoda" van Star Wars op de radio!"
C: "Een liedje over Yoda?"
G: "Ja hoor, het gaat zo: Yoda, yoyoyo Yoda!"

En terwijl we ons dus haasten naar de living.. vrees ik dat het al over dit liedje gaat:






En dat is dus: "LOLA, LOLOLOLO, LOLA!

Am I right, dus!

donderdag 16 juni 2011

Hoorn des overvloed

Deze ochtend hoor ik Marieke ergens aan knabbelen.

Aangezien haar verleden en daar deze nog steeds in het heden leeft, rep ik mij naar onze slaapkamer.

Onze slaapkamer is momenteel geen "oase van rust" maar een opslagplaats door de verfwerken dus er bevindt zich wat vanalles in deze kamer. Nen mens moet ergens met zijn rommel blijven. Nespa?

Maar goed... de slaapkamer en Marieke... was het decor voor snabbelen, knabbelen, frullen, prullen met die vlijmscherpe tandjes aan dé zak "Whiskas Indoor".

Mensen die nu niet zouden weten dat die twee met hun poezenderrière in de boter zijn gevallen en die vanalles wat téveel krijgen, dan zou je denken dat we "vuilbakkatten" hebben.

Mameselle "dikke schijter" (ja zo durft Luc haar al eens noemen) zat te knagen gelijk een "Kielse rat" aan de zak.

Wetende dat hun bakje in de keuken tot de rand gevuld is, dat ze iedere avond "Sheba" (kalkoen & kip staat met stip op één) er bovenop krijgen en ook regelmatig "Sheba Essensia" zo wat de luxe versie. Dat ziet er zo appetijtelijk uit dat als je de gelatine er vanaf zou spoelen je het nog zou kunnen voorschotelen aan gasten. Vooraleer hier massaal (ik zie het groots) wordt op gereageerd, ik heb dat dus nog NEVER DE NOOIT voorgeschoteld aan mensen die komen eten zijn hoor!!!

En om aan te tonen dat ze dus niet ondervoed is maar gewoon zich in een paradijs van eten bevindt, waar de hoorn des overvloed is en waar er geen zelfbediening heerst, nog een foto van Marieke, zoals ze hiernet in haar zeteltje lag!


woensdag 15 juni 2011

Als je dood gaat

G: "Mama, als je doodgaat, hetgeen nu nog niet is hé! Dan ga ik dag en nacht je sjaal bij mij houden!"

Een tijdje geleden zaten we samen in de zetel en hij nam mijn sjaal en zei: "Goh, mama, die ben jij helemaal, die ruikt helemaal naar jou!"

En dan daarnet zo "out of the blue" zijn uitspraak. Toch wel een kippevel-moment, maar goed dat hij erbij zei "hetgeen nu nog niet is".

Mijn sjaal, dat zal zijn herinnering zijn aan mij... OOIT!

Klopgeesten

Reeds geruime tijd rond middernacht begint er "iets" te kloppen. Zelf had ik het nog niet gehoord, tot afgelopen weekend.

En effectief rond het "uur der spoken" begint er iets te kloppen. Het lijkt wel of het kastjes die open en dicht worden gedaan. Toen Luc mij er op wees, dacht ik eerst dat het bij onze buurvrouw was. Maar ik kan me niet inbeelden dat deze iedere dag op een onmenselijk uur met haar kasten gaat liggen slagen.

Wat nog meer "Burenbron" en ook "Burenbrons-vrouw" en buurman R. had het ook al gehoord. Het was zelfs zo erg afgelopen nacht dat Buurman R. er wakker van was geworden.

Nu toen ik gisteren thuis kwam stond Burenbron zijn deur open en kreeg ik de melding: "Ik ga deze nacht eens op onderzoek. Ik ga eens zien op straat als het weer begint, wie er nog wakker is en dan eens polsen wat het kan zijn!"

Voor zover ik weet, valt Burenbron om 19 uur al snurkend in slaap op de zetel, dus laat staan dat hij dan om middernacht klaar is om op "klopgeesten-jacht" te gaan.

Of hij zou een ouija-bord moeten hebben waarmee hij dé bewuste geest zou kunnen oproepen, maar ook dat zal niet aan de orde zijn, me dunkt.

Burenbron's vrouw dacht aan verwarmingbuizen. Wat ook niet het geval is, want de verwarming staat niet op, althans bij ons niet.

Wat goed dat wij een Burenbron hebben die super nieuwsgierig is en die gaat uitvissen wat het is.

dinsdag 14 juni 2011

Ongelukpopjes

Als ik 's ochtends de garage open haal ik eerst Gaëtan zijn fiets eruit. Deze fietst dan voor de garage rondjes (gelijk een manege-paard) terwijl ik mijn fiets buiten zet en de garage weer sluit.

Deze ochtend liep het na een paar rondjes mis. Hij dook op de grond met fiets en al en stond gauw weer recht maar had zich toch wat pijn gedaan.
Gelukspoppetje beschermengeltje ca 20mm
Een kleine check-up en de schade viel nog mee (de broek was niet kapot!!) en we konden vertrekken.

Een paar honderd meter verder zegt hij:

G: "Goh, mama dat popje aan mijn fiets is geen "gelukspopje" maar een "ongelukspopje" hé?"

donderdag 9 juni 2011

Pauwenveer

De nis is klaar, klaar om voorzien te worden van "denikeakastjes".  Let op, met "rode" knopjes ook al is de muur dus in een mooi pauwenblauw.

Hoekandatdan?

Wel, we gingen eerst voor een rode nis. Maar de "Brico-man" vertelde dat rood een moeilijke kleur is en dat er dan eerst een grijze primer op moet i.p.v. een witte. Als je dat niet deed, dan zou je dus een roze muur kunnen hebben. En dat je dan nog zeker een 3-tal lagen zou moeten zetten om het gewenste "signaalrood" te hebben.

En aangezien ik:
1. niet meer in mijn roze periode zit (denk zelfs niet dat ik dat ooit gehad heb)
2. nooit goed geweest ben in het weten welk kleur je bij een ander kleur moet voegen om nog een ander kleur te krijgen, geloofde ik de man dus op zijn "Brico-woord".

Dus daar stonden we dan, met in de koffer van "Mijnheer King" reeds "rode" deurknopjes.

Maar tijdens het wachten op den "Brico-man" hadden we naar 't filmpje aan de verfmengmachine zitten staren. Een mens moet met iets zijn tijd verdoen, terwijl meermaals door de luidspreker galmde: "Een medewerker wordt aan de verfmachine gevraagd!"

En zo zijn we dus op de "pauwenveer" gekomen.

woensdag 8 juni 2011

Sprookjesklas

Met vertraging (bus was in panne gevallen) zijn ze vandaag vertrokken naar de "Sprookjesklassen."

3 dagen maken zij het bos onveilig om zich als kabouters, heksen, etc... te gaan gedragen.

Vorige week en deze week heeft hij verschillende malen gevraagd: "Jullie gaan me toch missen hé?"

"Tuurlijk dat!"

En ondertussen gaan we werken en bij thuiskomst verven wij lustig verder aan de keuken. Maar voor mij is het nu vandaag eerst, shiatsu.


woensdag 1 juni 2011

Profiteren van een tegenslag

De verfpotten, borstels en kwasten zijn hier boven gehaald. Het is hoog dringend dat er nieuwe verf op de muren, deurlijsten etc komt.

Maar deze middag had manlief tegenslag...

Nadat er 1 laag wit om het "lelijke" geel (oh, wat vonden wij dat destijds mooi) te dekken werden er nadien 3 lagen (2 lagen gisteren - 1-tje vandaag) "lime zest" op de muren gezet! Niets aan de hand.. en oh zo mooi. Dit gecombineerd met 2 witte muren.... prachtig gewoon.

En toen kwam het... de afplaktape werd verwijderd en met deze kwam de lime gewoon mee.. in pellen - het leek wel behang... zo kon je het eraf halen.

Blijkbaar was 1 laag wit niet genoeg.. want die "oh zo lelijke gele verf" was de boosdoener. Deze was allicht er niet graag bij dat ze nu plaats moest ruimen voor iets fris ogende.. en VEEL mooier.

Dus zat er dus niet anders op dan alles eraf halen!!!

En wat is nu profiteren van die tegenslag?

Wel, het "Mothership" zit op haar poep met haar rug naar de keuken. In de keuken staat er rijst met kip. En in die keuken loopt een Fientje.

Een Fientje die dan ontzettend stil op het aanrecht kan springen... en een vrouwtje die nog altijd zit te pulken aan de "lime".

Dat zijn de ingrediënten voor dit:

Dat uw billen!!

Deze ochtend zat Gaëtan achterop de fiets en dan gaan de conversaties wat vlotter dan dat hij zelf fietst.

Vlotter is nu niet het juiste woord, eerder makkelijker. Want als hij voorop fietst en dan iets zegt, dan kan ik dat niet altijd verstaan.

Maar nu zit hij dus achterop en dan lukt dat beter.

G: "Weet je wat jij van je mama hebt?"
C: "Neen, wat?"
G: "Goed kunnen babbelen!
C: "Echt waar! Maar weet je wie nog veel meer babbelde dan oma?"
G: "Neen?"
C: "Mijn mémé, de mama van oma! Die kon babbelen, babbelen. Een echte waterval!"
G: "Allez, écht waar? Zo erg, dat uw billen er vanaf vielen?".

Euh, Deuh... is dat een nieuwe uitdrukking? "Tot uw billen er vanaf vielen!"

Was het maar waar dat je billen afvielen (weliswaar in de betekenis van afvallen, gewicht verliezen, in omvang verminderen) van te praten dan zou ik nu nog maar "stekkebeentjes" hebben. Maar jammer genoeg is dat niet het geval.

Ook dit is mijn man

Luc had tijdens de "teambuilding" in Oostende 's avonds een dineetje met een moordspel eraan gekoppeld.

Het speelde zich af in de circuswereld en Luc was de hond van het circus.

U vraag zich dan allicht af wat dat "vliegenierspetje" op zijn hoofd staat te doen?! Wel, dat was van de collega en voor de foto dan maar even een overload.

Ook dit is mijn man!!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...