dinsdag 30 november 2010

Andrea

Ik ken jou nu al ruim meer dan 30 jaar als:

- "Ma" van mijn nonkel Luc (mijn ma, hé nonkel Luc)
- "Meter" van onze Lieven
- en een beetje als een soort van "tweede" grootmoeder, omdat we langs ons moeke haar kant met zo'n kleine bende zijn en je er altijd bij was als we samen kwamen.

En afgelopen zondag op 28 november heb je na héél wat jaren (net 91 jaar) beslist dat het genoeg was.

En het was schrikken, maar de manier waarop je uit het leven bent vertrokken, in het bijzijn van nonkel Luc, Tenken..., daar tekenen we allemaal voor. In het bijzijn van je dierbaren kunnen gaan.

Weer een plaatsje, dat leeg zal zijn in de toekomst aan tafel.

Lieve, lieve Andrea... we komen je nog mee gedag zeggen... het gaat je goed!

maandag 22 november 2010

Rotte perzik

Deze ochtend vond Gaëtan dat hij een "rotte perzik" was.

Ik dacht dat het misschien dé variant was van "dé rotte appel in het spel" bijvoorbeeld.

Maar dit was de uitleg à la Junior:

G: "Ik ben een rotte perzik."
C: "Hoe bedoel je?"
G: "Wel, aan de buitenkant zie ik er nog goed uit, maar aan de binnenkant voel ik me slecht!" (hij heeft een verkoudheid)

Dan zou ik misschien moeten voor mezelf kunnen stellen dat ik al een wat "een verrimpelde pruim " begin te worden?

Die nieuwe voordeur van mij komt nu wel dichter, en dichter en dichter.....

zaterdag 20 november 2010

Voor een goed doel

Volgende maand krijgen Fientje en Marieke weer hun jaarlijkse vaccinatie.

Ons Marieke gedraagt zich vreemd de laatste dagen. Vreemd in die zin, dat we ons afvragen of ze het weet dat ze weldra de weegschaal bij de dierenarts zal moeten trotseren.

Haar gewicht vorige jaar bleef staan op 6 kilo én tweehonderd grammetjes. Volgens de dierenarts niet dramatisch; toch niet voor een poes. Maar we dienden er toch op te letten dat het niet meer werd. Nu als we haar bekijken, zou je durven zeggen, bwa.. d'er is precies wat bij! Een paar grammetjes ofzo, misschien wel (wat meer).

Maar het vreemde gedrag dus.

Het lijkt wel of ons huis een fitness-zaal is voor haar. Vanop de tafel op de zetel, vanop die zetel op de andere. Racen, gelijk een kat met gekke-koeieziekte, over de rand van de zetel, springen en ook eens misspringen. Het lijkt wel "ren-je-rot-wedstrijden" met momenten.

Haar motto is volgens ons: "D'er is wat bij, d'er moet wat af!"

En als deze bewegingstherapie nu niet zijn vruchten zou afwerpen, dan hebben we nog altijd


Sweet apple

Hoe herkenbaar toch iets kan zijn. Als kind las ik ook eens in het Frans, op dat moment kon ik nog geen Frans maar kon ik enkel "lezen" - "la seute du programme (la suite du programme)".

Wel Gaëtan heeft dit nu met het Engels.

G: "Mama, mama, allez kijk nu wat daar staat, wat is dat nu voor gerecht, nen zweet appel?!!!"

Het was dus geen appel die zich in het zweet had gewerkt maar een zoete appel, hetgeen in het Engels dus "sweet" apple is.

Tieners

Gaëtan rekent héél graag en hij kan dat blijkbaar ook met mensen want:

G: "Mama, 3 tieners dat is gelijk aan dertig!"

Hij heeft wel wat gelijk uiteraard, want 3 maal 10 is gelijk aan 30.

vrijdag 12 november 2010

Van stof naar water

Als je op "Wapenstilstand" had gedacht van, nu kan ik mijn wapens (die waren in mijn geval een dweil, aftrekker, AJAX Mint en Power Bref) aan de kant zetten, dan had ik het toch bij het verkeerde eind.

Net gezeten na de afwas werd er op de deur geklopt - ik weet het is weldra "Hoort wie klopt daar kinderen?" - maar geen Sinterklaas maar "Burenbron". Om te zeggen dat: "Zeg na staat er vaneir water in dieje kelder."

Dus, met de wapens in de hand naar de kelder toe. Om een ideetje te geven van de toestand: mijn voeten stonden volledig onder.
Er zat niets anders op dan scheppen, emmers, emmers, emmers, emmers....die door Burenbron naar boven werden gedragen.

Een uur later zijn we gestopt het meeste water was weg.

En wat nu denken jullie? Wel we houden ons hart bang vast voor al de nog voorspelde regen die eraan zit te komen.

En hoelang we dit gaan volhouden? Tot de toch wat "op-haar-geld-zittende-huisbazin" een deftige oplossing heeft gevonden.

En die oplossing moet er dringend komen. We zijn het wel wat moe aan het worden, dat vieze, stinkende water 2 à 3 per week te moeten gaan scheppen.

dinsdag 9 november 2010

Contador

Deze ochtend berichtte het nieuws over Alberto Contador en zijn al of  niet schuldig zijn aan dopinggebruik.

Gaëtan hoorde dit en zei:

"Allez, Contador, dat is wel "por favor" hé, maar niet Contador!"

(daar zal "Dos cervezas" wel voor iets tussen zitten)

maandag 8 november 2010

30 jaar later

Anja, mijn beste vriendin
van de lagere school
Leek voor Anja en mezelf alsof het pas gisteren was dat we elkaar voor het laatst hadden gezien.

En toch zat er ondertussen al 30 jaar tussen en vierden we bijna allemaal (ik nog niet) onze nieuwe voordeur.











Ilse - Ik - Anja en Els

vrijdag 5 november 2010

Wanorde, stof en andere...- deel II

De bedrijvigheid van gisteren was vandaag ten huize Claessens ver te zoeken.

De vreemde mannen waren deze ochtend al later. Nevertheless ze vlogen er bij de buren onmiddellijk in, want 20 minuten later waren er op beide verdiepen reeds gapende gaten te bemerken.

De gapende gaten die waren bij ons gisteren al gedicht maar de overgebleven gapende kieren die hebben ze vandaag bij ons niet onder handen genomen.

"Eén vensterbank in de slaapkamer en één vensterbankje" in de keuken (verkleinwoord is belangrijk) and 




En wanneer komen ze dan verder doen?

Wel, de vogels waren al gaan vliegen, (die vreemde mannen dus) en de thuisgebleven buren wisten "van de toet noch de blaas" van verdere werken!

De enige aanwezigen bij ons waren Fientje en Marieke, maar die waren sneller weer ondergedoken dan je kan knipperen met je ogen deze ochtend bij het aanhoren van de eerste klop-dril-geluiden. En geen Mother ship thuis... dus die mannen hadden het rijk voor zich.. en geen vragenronde of op de vinger-kijkend moeders (dus het werk hier kon wat blijven liggen, moeten ze gedacht hebben).

Nu de "je-mag-niet-parkeren-borden" voor ons deur vermelden wel tot en met zondag 7 november.

"Burenbron" had hen wel al doen verstaan dat we morgen wel allemaal de pist in zijn, maar blijkbaar hadden de vreemde mannen er geen oren naar.

En hoe luidt de uitdrukking dan: "Wie niet horen wilt, moet voelen!"??

We zijn dus gesteld...gelijk nen hond met vlooien!!!! (om het oep zijn Antweirps te zeggen)

En zijn we nu wat gefrustreerd, teleurgesteld?

Een beetje teleurgesteld, omdat je nog steeds verloren loopt in je eigen (t)huis, maar we blijven lachen want

La vita e bella !!!

Vervaldatum

Volgens een dame van "vreemde origine" (op de middag in de Colruyt) hebben "Pampers" een vervaldatum.

Er woede een hevige discussie tussen de verkoper en haarzelf. De verkoper, die steeds luider en luider begon te praten, (zijn kalmte was ver te zoeken op het laatste) kon de dame niet overtuigen dat het dé productiedatum was en niet de vervaldatum.

Want zo hoorde ik hem roepen: "Allez mevrouw, dat zou dan willen zeggen dat deze pampers al 5 maand over datum zijn!"

De vrouw in kwestie stond naderhand te bellen op de parking - maar aangezien haar Nederlandse taal wat te wensen overliet, vermoed ik niet dat deze naar de Consumentendienst van Pampers aan het bellen was.

Toch straks maar thuis even kijken naar de "Tampax", want stel je voor dat het absorptievermogen achteruit zou gaan, dan zouden er lekjes kunnen ontstaan en dan zal "Carefree" moeten inspringen.

donderdag 4 november 2010

Wanorde, stof en andere...

... ten huize Claessens.

"Duizend bommen en granaten", het leek inderdaad of dat thuis wel effectief ontploft was toen ik vandaag de deur open deed bij thuiskomst!

Vreemde mannen door de living, deur open, deur dicht, hout, stof, glas, bezetsel op de grond, bange poezen.

Je een vreemde voelen in je eigen huis. Niet weten wat je zou kunnen doen. Niets of toch wel een klein iets, nadat die vreemde mannen vertrokken waren.

Morgen wordt dit vervolgd..om 6u30 (niet op deze Blog dat is wat vroeg) maar door die vreemde mannen.

Plaatsnaam en inwoner

G: "Mama, hebben wij familie die in Wilrijk woont?"
C: "Neen, maar je bent wel geboren in Wilrijk."
G: "Whaauw, dan ben ik een Willebroekje."
C: "Neen, jongen een Wilrijkenaar".

dinsdag 2 november 2010

Dyson

We zijn naar "Blokken" aan het kijken.

G: "Mama, onze papa gaat met Blokken eens meespelen en dan gaat hij verliezen!"
C: "Ach en waarom verliezen?"
G: "Awel, dan wint hij een Dyson voor u, voor uw verjaardag!"

Nu:

1 - ik dacht nog steeds dat het doel bij het meedoen aan een spel, winnen was.
2 - praktische geschenken bij een verjaardag, bwa.. mag ik daarvoor passen?
3 - onze "oude stofzuigvriend mét stofzak" (en ja, we vinden er nog steeds stofzakken voor) doet het nog steeds, dus waarom iets vervangen dat nog niet aan vervanging toe is?

Of is de moraal van Gaëtan's verhaal, gewoon, dat hij een "goede verliezer" zou zijn?

De Stig Stiekem

Totaal onverwacht was hij in Willebroek afgelopen zaterdag om 3 oefenronden te rijden.

Zijn beste tijd was 37,09 hetgeen nog maar een begin is van beter.

Maar dé coach vindt dat hij af en toe eens moet gaan oefenen buiten de "vastgelegde" academies.

En zo geschiede dus....

Eureka

Gaëtan had het gevonden deze ochtend!

We fietsten naar de Fun voor Kids (hij met zijn fiets, ik met de mijne).

G: "Ik weet waarom ik aan de rechterkant van de weg moet fietsen."
C: "Ach ja en waarom dan wel?"
G: "Omdat ik rechtshandig ben!"
C: "Denk nu eens na, dan zouden mensen die linkshandig zijn aan de overkant moeten fietsen en auto's ook. Het zou nogal wat worden. Het is gewoon de wegcode die dat zegt;"
G: "Ach, dat ligt daar aan!!"

maandag 1 november 2010

Afscheid

1 november, denken we aan diegene die wij lief hebben gehad en die we, ongeacht de leeftijd, té vroeg verloren hebben.

Je hebt verdriet op die momenten, maar na een tijdje kan je opnieuw lachen, omdat de herinneringen aan diegene vaak zo mooi zijn.

Ieder leven heeft ooit een einde en misschien zijn diegene die reeds zijn heengegaan wel vandaag Marco Borsato aan 't zingen voor ons. En ook al ben ik geen fan, dan hoop ik dat ze dit liedje wel zingen:

"Afscheid nemen bestaat niet
Ik ga wel weg maar verlaat je niet
Mijn lief, je moet me geloven
Al doet het pijn
Ik wil dat je me los laat
En dat je morgen weer verder gaat
Maar als je eenzaam of bang bent
Zal ik er zijn
Ik kom als de wind die je voelt en de regen
Volg wat je doet als het licht van de maan
Zoek me in alles dan kom je me tegen
Fluister mijn naam
En ik kom eraan
Zie wat onzichtbaar is
Wat je gelooft is waar
Open je ogen maar
En dan zal ik bij je zijn
Alles wat jij moet doen
Is mij op mn woord geloven
ref

Kijk in de lucht
Kijk naar de zee
Waar je ook zult lopen, ja, ik loop met je mee
Iedere stap en ieder moment
Waar je dan ook bent
Wat je ook doet
Waar je ook gaat
Wanneer je me nodig hebt
Fluister gewoon mijn naam
En ik kom eraan

Afscheid nemen bestaat niet"

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...