dinsdag 21 december 2010

Opgepakt?

Dit weekend werd bij ons ingebroken. Enfin, het is te zeggen bij onze buur. Deze was tijdens het weekend niet thuis en heeft dus bij thuiskomst de akelige ontdekking gedaan.

De exacte dag zou volgens de politie zaterdag geweest zijn, want dat hebben ze kunnen zien aan de sneeuw.

Burenbron's vrouw beweert dan weer dat het zondag zou moeten geweest zijn, want op zaterdag rond het tijdstip van de inbraak stond haar handtas in de gang en dan zouden ze die toch ook moeten meegenomen hebben. En in Burenbron zijn schoen, (die op de overloop stond) zat rijst! Burenbron's vrouw dacht dat wij eerst een grapje nog hadden uitgehaald.

We hebben er dus het raden naar, maar het feit is dat je ook al werd jouw huis gespaard, ze binnen zijn geweest en dat het toch een onaangenaam gevoel geeft.

Nu gisteren kom ik thuis en Burenbron staat me op te wachten: "Zeg, ze hebben hie zwette oepgepakt zunne!!!!" Dit vroeg om meer uitleg.

Burenbron's vrouw was over de middag even thuis gekomen en had negers dus gezien in een wagen die zich dus altijd een paar meter verplaatste in onze straat. Gezien het voorval van het weekend, werd er dus gebeld naar de "Blauwe Lijn".

Deze zouden iemand langs sturen en nog geen kwartier later werden er al deuren dichtgeslagen en stonden er 5 combi's die de negers hadden ingesloten.

Controle!!! Een zak met inhoud (inbrekersspullen, gestolen voorwerpen?) en wat negers die in de boeien werden geslagen en dit allemaal, toen Burenbron's vrouw vroeg waarom ze opgepakt werden, om zogezegd vervallen verzekeringspapieren.

Uiteraard is dat maar een kwakkel en zal er wel meer aan de hand geweest zijn.

We duimen nu dat ze inderdaad opgepakt zijn en op die manier van ander mensen hun spullen blijven.

Speciale dank ook aan de patrouille die gisteren avond met het zoeklicht voorbijkwam.

En stoute dieven... als je bij ons probeert dan zal je schrikken!!!

maandag 20 december 2010

Greis konein heeft een opvolger

We hebben allemaal moeten leren schrijven en lezen en vandaag de dag lijkt voor ons een woord dat we horen, evident om het op te schrijven.

Alhoewel, ik persoonlijk, niet weet hoe goed ik zou scoren in het "Groot Dictee". En aangezien het alweer voorbij is, kan ik het jullie niet vertellen.

Maar het "Greis Konein" zal hopelijk nooit lid worden van de "prantweer, om "geboewen" te moeten blussen.

Sint-Ludgardis steunt Music for life

Gaëtan zijn school bracht vandaag een bezoek aan "Het Glazen Huis".

De Black Eyed Peas galmde door de boxen, en in hun fluo-jasjes lieten ze zien dat ze "I gotta a feeling" hadden.

http://www.stubru.be/media/sintlutgardisbestaat100jaar

Mazeltov!!!! Sint-Ludgardis met jullie 100-jarig bestaan!!!

zondag 19 december 2010

A view from our room, gives us, a room with a view

Fientje groet de dingen

Fientje is zot van bloemen. Je zet de vaas op tafel en meteen is ze paraat om gedag te zeggen. Maar dit heeft ook zijn gevolgen, zeker als de groetjes dienen overgemaakt te worden aan lelies.

Dan krijgen we dus, een gele Fien!

maandag 13 december 2010

Neefjes klein én groot

Met de grootste neef Tom naar Philippe Geubels kijken
Tibe kwam logeren
Whauuwwwwwww, mammie had een super kindertafel voorzien
De kleinsten van de hoop, Joppe!!!


Wat heeft u belet niet meer te zullen komen?

Eén van de CC's dat de provincie Antwerpen rijk is, zal ons toch niet meer te zien krijgen in hun aanpalend bistro/restaurantje.

De tafel werd niet ingedekt, een half uur na de bestelling was er nog geen eten in zicht én toen het er dan aankwam, was de kip nog rauw! Veel excuses en gepaai, maar dat kon ons jammer genoeg niet meer bekoren.

Bijna hadden we ter plekke een imitatie van Sergio Hermans gegeven: "Denk aan uw gaartijden!", maar we hebben ons nog net kunnen inhouden, want bij dit gerechtje kregen we echt "geen waauwwwwwwwww-gevoel".

Gelukkig was de redding nabij en hebben wij frietjes "Bij de Ferre!" gegeten.


Maar de voorstelling "Wat heeft u belet te komen?", met Maaike Cafmeyer en Nele Bauwens die was wel om duimen en vingers af te likken. Het zat mooi in elkaar en met momenten hilarisch.

maandag 6 december 2010

Gaëtan zet het op een lopen

Oefenronde achter de rug

Wachten op startschot

Daar gaan ze dan
Laatste aanmoediging voor de spurt door papa


dinsdag 30 november 2010

Andrea

Ik ken jou nu al ruim meer dan 30 jaar als:

- "Ma" van mijn nonkel Luc (mijn ma, hé nonkel Luc)
- "Meter" van onze Lieven
- en een beetje als een soort van "tweede" grootmoeder, omdat we langs ons moeke haar kant met zo'n kleine bende zijn en je er altijd bij was als we samen kwamen.

En afgelopen zondag op 28 november heb je na héél wat jaren (net 91 jaar) beslist dat het genoeg was.

En het was schrikken, maar de manier waarop je uit het leven bent vertrokken, in het bijzijn van nonkel Luc, Tenken..., daar tekenen we allemaal voor. In het bijzijn van je dierbaren kunnen gaan.

Weer een plaatsje, dat leeg zal zijn in de toekomst aan tafel.

Lieve, lieve Andrea... we komen je nog mee gedag zeggen... het gaat je goed!

maandag 22 november 2010

Rotte perzik

Deze ochtend vond Gaëtan dat hij een "rotte perzik" was.

Ik dacht dat het misschien dé variant was van "dé rotte appel in het spel" bijvoorbeeld.

Maar dit was de uitleg à la Junior:

G: "Ik ben een rotte perzik."
C: "Hoe bedoel je?"
G: "Wel, aan de buitenkant zie ik er nog goed uit, maar aan de binnenkant voel ik me slecht!" (hij heeft een verkoudheid)

Dan zou ik misschien moeten voor mezelf kunnen stellen dat ik al een wat "een verrimpelde pruim " begin te worden?

Die nieuwe voordeur van mij komt nu wel dichter, en dichter en dichter.....

zaterdag 20 november 2010

Voor een goed doel

Volgende maand krijgen Fientje en Marieke weer hun jaarlijkse vaccinatie.

Ons Marieke gedraagt zich vreemd de laatste dagen. Vreemd in die zin, dat we ons afvragen of ze het weet dat ze weldra de weegschaal bij de dierenarts zal moeten trotseren.

Haar gewicht vorige jaar bleef staan op 6 kilo én tweehonderd grammetjes. Volgens de dierenarts niet dramatisch; toch niet voor een poes. Maar we dienden er toch op te letten dat het niet meer werd. Nu als we haar bekijken, zou je durven zeggen, bwa.. d'er is precies wat bij! Een paar grammetjes ofzo, misschien wel (wat meer).

Maar het vreemde gedrag dus.

Het lijkt wel of ons huis een fitness-zaal is voor haar. Vanop de tafel op de zetel, vanop die zetel op de andere. Racen, gelijk een kat met gekke-koeieziekte, over de rand van de zetel, springen en ook eens misspringen. Het lijkt wel "ren-je-rot-wedstrijden" met momenten.

Haar motto is volgens ons: "D'er is wat bij, d'er moet wat af!"

En als deze bewegingstherapie nu niet zijn vruchten zou afwerpen, dan hebben we nog altijd


Sweet apple

Hoe herkenbaar toch iets kan zijn. Als kind las ik ook eens in het Frans, op dat moment kon ik nog geen Frans maar kon ik enkel "lezen" - "la seute du programme (la suite du programme)".

Wel Gaëtan heeft dit nu met het Engels.

G: "Mama, mama, allez kijk nu wat daar staat, wat is dat nu voor gerecht, nen zweet appel?!!!"

Het was dus geen appel die zich in het zweet had gewerkt maar een zoete appel, hetgeen in het Engels dus "sweet" apple is.

Tieners

Gaëtan rekent héél graag en hij kan dat blijkbaar ook met mensen want:

G: "Mama, 3 tieners dat is gelijk aan dertig!"

Hij heeft wel wat gelijk uiteraard, want 3 maal 10 is gelijk aan 30.

vrijdag 12 november 2010

Van stof naar water

Als je op "Wapenstilstand" had gedacht van, nu kan ik mijn wapens (die waren in mijn geval een dweil, aftrekker, AJAX Mint en Power Bref) aan de kant zetten, dan had ik het toch bij het verkeerde eind.

Net gezeten na de afwas werd er op de deur geklopt - ik weet het is weldra "Hoort wie klopt daar kinderen?" - maar geen Sinterklaas maar "Burenbron". Om te zeggen dat: "Zeg na staat er vaneir water in dieje kelder."

Dus, met de wapens in de hand naar de kelder toe. Om een ideetje te geven van de toestand: mijn voeten stonden volledig onder.
Er zat niets anders op dan scheppen, emmers, emmers, emmers, emmers....die door Burenbron naar boven werden gedragen.

Een uur later zijn we gestopt het meeste water was weg.

En wat nu denken jullie? Wel we houden ons hart bang vast voor al de nog voorspelde regen die eraan zit te komen.

En hoelang we dit gaan volhouden? Tot de toch wat "op-haar-geld-zittende-huisbazin" een deftige oplossing heeft gevonden.

En die oplossing moet er dringend komen. We zijn het wel wat moe aan het worden, dat vieze, stinkende water 2 à 3 per week te moeten gaan scheppen.

dinsdag 9 november 2010

Contador

Deze ochtend berichtte het nieuws over Alberto Contador en zijn al of  niet schuldig zijn aan dopinggebruik.

Gaëtan hoorde dit en zei:

"Allez, Contador, dat is wel "por favor" hé, maar niet Contador!"

(daar zal "Dos cervezas" wel voor iets tussen zitten)

maandag 8 november 2010

30 jaar later

Anja, mijn beste vriendin
van de lagere school
Leek voor Anja en mezelf alsof het pas gisteren was dat we elkaar voor het laatst hadden gezien.

En toch zat er ondertussen al 30 jaar tussen en vierden we bijna allemaal (ik nog niet) onze nieuwe voordeur.











Ilse - Ik - Anja en Els

vrijdag 5 november 2010

Wanorde, stof en andere...- deel II

De bedrijvigheid van gisteren was vandaag ten huize Claessens ver te zoeken.

De vreemde mannen waren deze ochtend al later. Nevertheless ze vlogen er bij de buren onmiddellijk in, want 20 minuten later waren er op beide verdiepen reeds gapende gaten te bemerken.

De gapende gaten die waren bij ons gisteren al gedicht maar de overgebleven gapende kieren die hebben ze vandaag bij ons niet onder handen genomen.

"Eén vensterbank in de slaapkamer en één vensterbankje" in de keuken (verkleinwoord is belangrijk) and 




En wanneer komen ze dan verder doen?

Wel, de vogels waren al gaan vliegen, (die vreemde mannen dus) en de thuisgebleven buren wisten "van de toet noch de blaas" van verdere werken!

De enige aanwezigen bij ons waren Fientje en Marieke, maar die waren sneller weer ondergedoken dan je kan knipperen met je ogen deze ochtend bij het aanhoren van de eerste klop-dril-geluiden. En geen Mother ship thuis... dus die mannen hadden het rijk voor zich.. en geen vragenronde of op de vinger-kijkend moeders (dus het werk hier kon wat blijven liggen, moeten ze gedacht hebben).

Nu de "je-mag-niet-parkeren-borden" voor ons deur vermelden wel tot en met zondag 7 november.

"Burenbron" had hen wel al doen verstaan dat we morgen wel allemaal de pist in zijn, maar blijkbaar hadden de vreemde mannen er geen oren naar.

En hoe luidt de uitdrukking dan: "Wie niet horen wilt, moet voelen!"??

We zijn dus gesteld...gelijk nen hond met vlooien!!!! (om het oep zijn Antweirps te zeggen)

En zijn we nu wat gefrustreerd, teleurgesteld?

Een beetje teleurgesteld, omdat je nog steeds verloren loopt in je eigen (t)huis, maar we blijven lachen want

La vita e bella !!!

Vervaldatum

Volgens een dame van "vreemde origine" (op de middag in de Colruyt) hebben "Pampers" een vervaldatum.

Er woede een hevige discussie tussen de verkoper en haarzelf. De verkoper, die steeds luider en luider begon te praten, (zijn kalmte was ver te zoeken op het laatste) kon de dame niet overtuigen dat het dé productiedatum was en niet de vervaldatum.

Want zo hoorde ik hem roepen: "Allez mevrouw, dat zou dan willen zeggen dat deze pampers al 5 maand over datum zijn!"

De vrouw in kwestie stond naderhand te bellen op de parking - maar aangezien haar Nederlandse taal wat te wensen overliet, vermoed ik niet dat deze naar de Consumentendienst van Pampers aan het bellen was.

Toch straks maar thuis even kijken naar de "Tampax", want stel je voor dat het absorptievermogen achteruit zou gaan, dan zouden er lekjes kunnen ontstaan en dan zal "Carefree" moeten inspringen.

donderdag 4 november 2010

Wanorde, stof en andere...

... ten huize Claessens.

"Duizend bommen en granaten", het leek inderdaad of dat thuis wel effectief ontploft was toen ik vandaag de deur open deed bij thuiskomst!

Vreemde mannen door de living, deur open, deur dicht, hout, stof, glas, bezetsel op de grond, bange poezen.

Je een vreemde voelen in je eigen huis. Niet weten wat je zou kunnen doen. Niets of toch wel een klein iets, nadat die vreemde mannen vertrokken waren.

Morgen wordt dit vervolgd..om 6u30 (niet op deze Blog dat is wat vroeg) maar door die vreemde mannen.

Plaatsnaam en inwoner

G: "Mama, hebben wij familie die in Wilrijk woont?"
C: "Neen, maar je bent wel geboren in Wilrijk."
G: "Whaauw, dan ben ik een Willebroekje."
C: "Neen, jongen een Wilrijkenaar".

dinsdag 2 november 2010

Dyson

We zijn naar "Blokken" aan het kijken.

G: "Mama, onze papa gaat met Blokken eens meespelen en dan gaat hij verliezen!"
C: "Ach en waarom verliezen?"
G: "Awel, dan wint hij een Dyson voor u, voor uw verjaardag!"

Nu:

1 - ik dacht nog steeds dat het doel bij het meedoen aan een spel, winnen was.
2 - praktische geschenken bij een verjaardag, bwa.. mag ik daarvoor passen?
3 - onze "oude stofzuigvriend mét stofzak" (en ja, we vinden er nog steeds stofzakken voor) doet het nog steeds, dus waarom iets vervangen dat nog niet aan vervanging toe is?

Of is de moraal van Gaëtan's verhaal, gewoon, dat hij een "goede verliezer" zou zijn?

De Stig Stiekem

Totaal onverwacht was hij in Willebroek afgelopen zaterdag om 3 oefenronden te rijden.

Zijn beste tijd was 37,09 hetgeen nog maar een begin is van beter.

Maar dé coach vindt dat hij af en toe eens moet gaan oefenen buiten de "vastgelegde" academies.

En zo geschiede dus....

Eureka

Gaëtan had het gevonden deze ochtend!

We fietsten naar de Fun voor Kids (hij met zijn fiets, ik met de mijne).

G: "Ik weet waarom ik aan de rechterkant van de weg moet fietsen."
C: "Ach ja en waarom dan wel?"
G: "Omdat ik rechtshandig ben!"
C: "Denk nu eens na, dan zouden mensen die linkshandig zijn aan de overkant moeten fietsen en auto's ook. Het zou nogal wat worden. Het is gewoon de wegcode die dat zegt;"
G: "Ach, dat ligt daar aan!!"

maandag 1 november 2010

Afscheid

1 november, denken we aan diegene die wij lief hebben gehad en die we, ongeacht de leeftijd, té vroeg verloren hebben.

Je hebt verdriet op die momenten, maar na een tijdje kan je opnieuw lachen, omdat de herinneringen aan diegene vaak zo mooi zijn.

Ieder leven heeft ooit een einde en misschien zijn diegene die reeds zijn heengegaan wel vandaag Marco Borsato aan 't zingen voor ons. En ook al ben ik geen fan, dan hoop ik dat ze dit liedje wel zingen:

"Afscheid nemen bestaat niet
Ik ga wel weg maar verlaat je niet
Mijn lief, je moet me geloven
Al doet het pijn
Ik wil dat je me los laat
En dat je morgen weer verder gaat
Maar als je eenzaam of bang bent
Zal ik er zijn
Ik kom als de wind die je voelt en de regen
Volg wat je doet als het licht van de maan
Zoek me in alles dan kom je me tegen
Fluister mijn naam
En ik kom eraan
Zie wat onzichtbaar is
Wat je gelooft is waar
Open je ogen maar
En dan zal ik bij je zijn
Alles wat jij moet doen
Is mij op mn woord geloven
ref

Kijk in de lucht
Kijk naar de zee
Waar je ook zult lopen, ja, ik loop met je mee
Iedere stap en ieder moment
Waar je dan ook bent
Wat je ook doet
Waar je ook gaat
Wanneer je me nodig hebt
Fluister gewoon mijn naam
En ik kom eraan

Afscheid nemen bestaat niet"

zondag 31 oktober 2010

Halloween


Hoe een muis je weekend vult

Op zaterdag was er "Fantasia", de musical!











En vandaag.. de Boekenbeurs, waar Geronimo Stilton himself boeken kwam signeren en ook daar was Gaëtan erbij.

Superlatieven

Dat is hetgeen nodig is om het te hebben over dé Pieter en zijn New Radio Kings!!

Gewoon dé max en dat allemaal vanop de eerste rij! Ik had de tickets toen ze aankwamen thuis niet goed bekeken en groots was de verrassing toen de Luc zei: "Wij zitten wel op de eerste rij!!!"

Dit moet je gezien hebben, leuke, herkenbare liedjes in een nieuw jasje, écht een aanrader en ook hun eigen repertoire! En wie denkt:" Goh gans de tijd alleen maar muziek." Neen hoor, de nummers worden met leuke grapjes aan elkaar geregen.

Zeker gaan kijken als je de kans krijgt!

donderdag 28 oktober 2010

Een songwriter...

.. zal Gaëtan nooit ofte nimmer worden.

Het toch wel mooie R&B nummer van Aloe Blacc "I need a dollar" wordt door hem gezongen als:

"I need a callon, callon, alsadoor, alsadoor"
(hetgeen dus eigenlijk staat voor: "I need a dollar, dollar, dollar is what I need)



http://www.youtube.com/watch?v=iR6oYX1D-0w

Parodie

Volgens Gaëtan kent één van zijn vriendjes een keigraaf liedje van Justin Bieber. Maar het is wat een mix van Michaël Jackson op Thriller (zo werd het mij verduidelijkt).

En it sounds like this: (op de muziek van "Baby, Baby van hem)

"Ik ben al 16 maar ik lijk wel 8, ben op televisie, wie had dat verwacht. In de Top 40 hoor ik nog niet thuis want ik heb nog geen haar op mijn kruis! (Hilariteit dan door Junior Claessens)"
"Ik ben te jong zegt iedereen, ze hebben gelijk, waar is mijn speen? "En waar is mijn luier en waar is mijn fles? Ik moet nu naar pianoles.
Want ik heb geen bal haar , bal haar, bal haar, oh geen bal haar, bal haar!!"

Dus ik dacht eerst, zoonlief heeft veel fantasie én rijmen en dichten lukt hem ook aardig!! Maar dit overtrof toch wel veel (en neen, niet mijn verwachtingen hoor!).

Dus ging moeder "google-en" en moest nog vaststellen dat het liedje ook degelijk bestaat!!!

http://www.youtube.com/watch?v=hrr0o2pGqKM

Allookes... we zijn dus vertrokken voor de wat ranzigere liedjes! Maar al bij al, heb ik wel eens goed gelachen!!

woensdag 27 oktober 2010

Voorbereiding Halloween

Gaëtan gaat vrijdag "trick or treat" doen met zijn vriendje in hun straat.

En dat moet geoefend worden uiteraard:

G: "Trick or treat!!!" "Happy X-mas!"

Ja en een Gelukkig Nieuwjaar en Zalig Pasen ook!

Heb hem al gezegd, dat het nog geen Kerstmis is. Maar ik vrees, dat de fout die er nu in zijn computer zit (zoals hij zijn hersens omschrijft) er niet uit te krijgen zal zijn.

Dus men weze gewaarschuwd!!!

dinsdag 26 oktober 2010

Parachutemoord - part II

Gisteren tijdens het nieuws.

G: "Spreken ze nu nog steeds over die Clottemans?"
C: "Ja jongen, want deze mevrouw gaat in cassatie gaan omdat ze niet akkoord is met de uitspraak."

Ik denk dat door de feiten van gisteren, Gaëtan gisteren ook hoopte op cassatie.

woensdag 20 oktober 2010

Werken in uitvoering

Zoals gezegd, we hebben dus "werken in uitvoering."

Nu zijn het geen Polen of "mensen die niet bij klaarlichte dag werken", maar mensen uit Mol! Niets mis mee, maar als je bedenkt dat sommige Mollenaren af en toe eens een lijntje snuiven, dan hou je je hart, én terecht al wel vast.

Zo blijkt ook uit de "burenbron".

Dé mannen in kwestie zitten op hun liftje en de "ploegbaas" zorgt op de begane grond dat de lift naar boven en naar beneden gaat.

Man op lift: "Héy, niet té lang meer hé, want we zitten bekanst zonder naft!"
Ploegbaas: "Okée, manneke, dan laat ik ulle na naar benejen hé, want anders kunde gijle niet naar benejen komen hé".

Zo gezegd, zo gedaan, liftje naar beneden en mannen om 15 uur al de pist in.

Ik dacht dat Frankrijk kampte met een "benzine en diesel-tekort", maar wij toch niet.

Donatie

Gisteren ging het in "Koppen XL" over orgaandonatie. En ik moet zeggen, het stemt tot nadenken langs beide kanten.

1 - Als je ooit zelf een orgaan nodig zou hebben, dan ben je blij dat er iemand "ja" zegt om de organen van zijn of haar geliefde af te staan om verder te kunnen leven.

2 - Maar wil je als je langs de andere kant zit, wel dat je geliefde uit elkaar wordt gehaald? Zou je dat kunnen hebben dat ze er vitale organen uithalen en dat hij of zij leeg zou zijn?

Wel dat was reden genoeg voor een mama die haar zoon verloren was, ze kon het gewoonweg niet.

En ik kon haar begrijpen, want de beslissing moet je wel nemen in je volle verdriet en hoe kan je dan rationeel nadenken?

En dan langs de andere kant moet je maar denken, je beslist dan wel over iemand zijn leven of dood.

Want donoren zijn schaars...zieke mensen des te meer.

Maar deze reportage laat je toch wel eventjes stilstaan bij dit alles.

dinsdag 19 oktober 2010

The class of 2010 - 2011

Uitstel is geen afstel

Moet onze huisbazin gedacht hebben.

Volgens onze burenbron: "Hadden ze het eerst niet gevonden!"

Dan vraag ik mij af: "Hebben die mannen één maand rondgereden?"

Onze straat is één gedeelte Antwerpen en één gedeelte Wilrijk, dat zou nog een euvel kunnen geweest zijn. Of was de GPS in 't Pools ingesteld?

Maar dit gezegd zijnde, met één maand vertraging én na een aangetekend schrijven staat er "werk in uitvoering" op het programma.

De condities waren droog blijven, geen vorst en normaal luidt dan: "Goed begonnen is half gewonnen!" Deze stelling valt al in het water.

De voorspelling ligt voor de hand: "het terras zal algauw terug in de staat zijn waarin het zich nu bevindt."



zondag 17 oktober 2010

Legerman

G: "Mama, vanaf nu noem ik nonkel Wim, legerman!"

Dit verwijst overduidelijk naar het beroep van deze. Maar eigenlijk omvat het veel, want het leger heeft vele eenheden.

Maar laten we dus verduidelijken, nonkel Wim is eigenlijk "gevechtsduiker, para" bij het 11de Bataljon Genie te Burcht.

En vorig jaar hield hij hem stevig vast, toen hij met papa naar beneden kwam van een duizelingwekkende hoogte!

The Stig did it again

Dé Stig koos vandaag dé groene Kart "1"
Some say that:

- hij wat verkouden was
- het bochtenwerk, hem héél goed lag
- favoriete uitspraak van dit moment: "Ach, dat boeit me niet eens" is

Maar hij was er weer!



Vol vertrouwen, met de nodige snelheid en zelfs al met slippen erbij!

Dé Stig from behind
Volgende act de presence: 21 november 2010

zaterdag 16 oktober 2010

Bosverslag

"Aaaaaaaallooooooooookes, we hebben vandaag maar twee keer kunnen zitten hé! Eén keer om onze koek op te eten en één keer om onze boterhammen op te eten. Twee keer maar hé op een ganse dag!"

"En dat bos, man, dat is miserie, miserie!!! Daar al die takken kan je gewoon je team niet bijhouden!!!"


Tot zover uw verslaggever vanuit Peerdsbos te Brasschaat.

vrijdag 15 oktober 2010

Nerd

Vandaag gaat Gaëtan naar het bos met de school, dus regenlaarzen waren een must.

C: "Gaëtan, moet je broek in je laarzen?"
G: "Tuurlijk moet dat!!! Anders ben ik precies een nerd!"

Dé "Stijlgoeroe" heeft gesproken!

Papa-immitatie

Gisteren fietsten we over de brug van de E17 naar huis.

G: "Mama is dit de A12?"
C: "Neen jongen, dit is de E17. De A12 die ligt voor ons. De weg die we nemen als we naar oma en opa gaan, dat is de A12."
G: "Ach, dat is de weg dat onze papa altijd opnoemt als hij belt."
C: "Hoedatte?" Ik wist goed genoeg wat ging volgen.
G: "Awel, mama, dat was onze papa altijd antwoordt als jij hem vraagt waar hij is."
C: "En dat is?"
G: "Ja Schatteke, ik zit al op den A12!!!"

Die zin gebruikt Luc inderdaad steeds als we bellen en vragen waar hij ongeveer is... dat zit volgens mij al standaard geprogrammeerd.

Een week of 3 geleden wou Gaëtan naar Luc bellen. Hij legt in en ik vraag: "En zit papa al op den A12?'.
Gaëtan héél verwonderd: "Hoe weet jij dat, mama?"

Wel tja...

Den vliegende Hollander

Als we nu 's ochtends vertrekken is het nog donker. Rechterover ons deur is enkel gras en bomen en als je naar daar kijkt is dat een zwart, donker vlak.

En dan uit het niets... "hatsjieeeeeeee!" We zien niets, letterlijk ook geen hond te bespeuren (bij ons wandelen veel mensen met hun hond) en ook geen menselijke gedaante.

Het mag gezegd worden, best wel wat akelig, maar wij zijn net zoals Gerinomo Stilton; "Ridders zonder vrees of blaam".

En dan komt Gaëtan tot het besluit dat het misschien wel, "Den Vliegenden Hollander" is!

Aangezien 't Scheldt nu niet voor ons deur stroomt, zag ik nu écht niet direct de link.

Maar Gaëtan verklaarde het; "Gewoon een spook hé mama. Want De Vliegende Hollander, dat is een spooklegende."

Was die tweemaal Vliegende Hollander in de Efteling, dan toch téveel van 't goede?

donderdag 14 oktober 2010

Lidclubben

Fantasia III met Geronimo Stilton, is de lectuur van Gaëtan op dit moment.

"Geronimo moet ditmaal Florina redden uit de handen van Strega en zoals in ieder avontuur doet hij dit met de Fantasia-Club. Maar op dit moment in het verhaal haken ze één voor één af."

G: "Wat jammer dat Geronimo, één voor één zijn lidclubben verliest."
C: "Het zijn clubleden, niet lidclubben."

maandag 11 oktober 2010

Happy

Zaventem, 10 oktober 2010 - 21u55

Na geland te zijn om 21u17 met de vlucht KL1733 stonden onze klokken weer gelijk.

"Luipaardje Klauw en T.B.N (To Be Named) hadden een spandoek bij
"Hij is er weer, wat zijn we blij dat hij terug thuis!"


En wat waren we blij!



Boomschutter

G: "Mama, papa dat is een "boomschutter" he?"
C: "Neen, ik ben dat. En het is een "boogschutter."
G: "Ja en je bent een "boomschutter", omdat je scherp kan schieten."
C: "Het is "boogschutter", schat. Weet je van pijl en "boog."
G: "Ja inderdaad, boomschutter."

Oké, ik geef het op!

zondag 10 oktober 2010

Vol verwachting klopt ons hart

10u45 Manilla - 4u45 Antwerpen.

KLM spreidt zijn vleugels om onze lieve schat, papa, broertje, de Luc of 't Bosske, met een tussenlanding in Amsterdam al wat dichter te brengen.

Geplande tijd               Herkomst         Vluchtnr           Verwacht
Zo 10 okt. 18:35         Manila             KL 0804         18:06- 18:00  18:01

UPDATE: geland op Nederlands bodem om 18u06! Nouwnouwnouw...hartstieke leuk toch!
Vervolgens is (indien nodig werken wij dit bij) de vlucht KL 1733 richting Brussel voorzien voor aankomst om 21:25.

En dan, staan onze uurwerken weer gelijk!

zaterdag 9 oktober 2010

Did I said something wrong?

Zaterdagochtend.. .we verlaten de markt en zijn op weg naar de auto.

Er stapt ons een man voorbij , die duidelijk "for the opposite side" is.

En dan volgt dit:

C: "Amaai, dat is na écht wel een janet zunne!" (Oep zijn Antweirps)
G: "Mama!! Zou jij graag hebben dat iemand tegen jou zegt, "dat je een janet" bent?!!!"
C: "Neen niet écht neen, maar in mijn geval, kan dat ook niet."

En dan... geen woorden meer van zoonlief.. maar een blik die boekdelen sprak. De geaardheid speelt geen rol bij mensen.

En dat is ook zo, en wij zijn zeker ruimdenkend.. maar deze "kleine volwassen-houding" van Gaëtan was frappant.

Ontluikende (kalver)liefde

Een klasgenootje is verliefd op Gaëtan. En ze heeft al haar moed bij elkaar geraapt om het hem te zeggen. Toch mooi hé, die ontluikende (kalver)liefde.

Dus:

C: "En ben jij verliefd op haar?"
G: "Neen hoor, helemaal niet."
C: "En je hebt haar dit gezegd. Was ze dan niet teleurgesteld?"
G: "Ach, dat boeit mij niet eens!"

Wacht maar af, ooit komt dat wel.

Verkeerd geboren

Gaëtan is tot de conclusie gekomen dat hij "verkeerd" geboren is.

Dat klopt, want hij is dwars gaan liggen, 3 weken voor hij uitgerekend was, en op de ochtend dat het keizerlijk luikje geopend zou worden, lag hij in volledige stuit.

Maar hij bedoelt met verkeerd geboren iets totaal anders.

Volgens hem had hij in een weekend geboren moeten worden, want dat had hij kunnen uitslapen. En nu is hij in de week geboren (op een donderdag) en in de week kan je niet uitslapen, want dat moet je op tijd uit bed voor school en werk.

Dus, verkeerd geboren!

donderdag 7 oktober 2010

Daarnet

G: "Mama, mama, mamaaaaaaaaaaaaaa, ze hebben nu met van die witte chocolade met witte bollekes."
C: "Hoe bedoel je?"
G: "Wel, zoals van die bruine met bollekes van "Daarnet.""

Gaëtan eet dus voortaan enkel nog "Daarnet" in plaats van "Danette."

Voorrang

G: "Ga jij maar eerst door de deur, mama. Ik geef je voorrang!"
C: "Dat vind ik héél lief van je. Dank je wel."
G: "Tja, dat moet zo! Want "oude" mensen moet je voorrang geven."

Open raam

G: "Bij het woord "open raam", hoor je een lange klank, maar er is er geen!"
C: "Ach ja, dacht nochthans van wel hoor. Open raaaaaaaaaam."
G: "Goh, niet "open raam", "opera!"

Potverkikkeme hé.. mijn gehoor gaat dus ook al achteruit.

Tom & Co in Manilla

Filippijnse update N°2

Wel, de tweede week hier in Manilla is al een stuk gevorderd en de month closing is bijna achter de rug. De vermoeidheid begint zich te laten voelen, omdat de werkuren hier pas beginnen om 14.00 en eindigen om 23.00. Dan nog een half uurtje terug naar het hotel, waar je toch nog even uitblaast alvorens bedje op te zoeken.
's Ochtends blijf je dan ook niet lang liggen, om toch nog even iets te doen vooraleer een nieuwe werkdag te starten. En op dit ritme kan vermoeidheid zich al wel eens voordoen......dat in combinatie met de hitte en de vochtigheid.

De closing (ondanks enkele haperingen) was een leerrijke ervaring, waarbij de mensen van IBM zich echt voortreffelijk hebben ingespannen. Thx en proficiat aan Peter, Rolf, Georges en Sven en ook de mensen van het thuisfront.

Zal niet zeggen dat Manilla al volledig verkend is, maar we hebben toch wel het één het ander bezocht (feit om het cultureel peil hoog te houden), waarbij opviel dat de koloniale overheersers hier toch zwaar hun stempel hebben doorgedrukt, zodat dit nog steeds herkenbaar is in het dagelijkse leven van de Manilezen.
Aan kerken en standbeelden absoluut geen gebrek...........

Driving range met ballen-dames


Ook het golfen kwam reeds aan bod (opstaan om 05.30, afslaan om 07.00, dit om de hitte te trotseren) want Manilla telt wel minstens 7 golfbanen. Ondanks deze voor de Filipino's waanzinnig dure sport, vind je enkele driving ranges in center Manilla. En..... in de driving fee zitten zelfs meisjes die de golfbal op je mat leggen na elke slag. Van over-the-top gesproken......of mss nog een idee voor Bart V. Roost??????
De vriendelijkheid, beleefdheid en behulpzaamheid van de Filipino's is echt overweldigend. Geen gespeelde komedie omdat we 'toeristen' zijn, neen, deze mensen zijn van nature zo. Dit is echt een verademing met de soms koele Europese mentaliteit.

Maar stilaan beginnen mijn dagen hier, er bijna op te zitten en stel ik het nog steeds opperbest. Zo af en toe wel eens mijmeren over mijn schatten thuis, maar stilaan komt het moment nader om elkaar terug in de armen te vallen. Dus vrienden en familie, tot zover een korte update en zeker tot binnen enkele dagen.

Greetz vanuit Quezon City

Sssssss - showtime





Peter & De W(R)olf en Bosske
Peter rechts - Rolf links

 Meer foto's op Flickr

woensdag 6 oktober 2010

Nieuwe voordeur.. 't vervolg

Nog twee maand en dan staat "mijn" nieuwe voordeur er!

1ste kleuterklasje bij Juf Maria

Maar alleen zal ik niet zijn, want hier op de foto van anno 1973 staan ook allemaal "nieuwe" voordeuren."

En in november ga ik samen met Luc er een paar van terug zien!

En "onze" nieuwe voordeur?

Dat zou rond moeten zijn mid november. Hopelijk!

Lupang Hinirang

Deze ochtend op de radio.

"Wie het Filippijns volkslied "Lupang Hinirang" (Uitverkoren Land) verkeerd zingt riskeert een gevangenisstraf van twee jaar of een boete van ongeveer 1.700€. Dit is bij wet, gisteren beslist door de Filippijnse regering."

Goed dat wij momenteel nog steeds geen regering hebben. Want dan zouden wij gewoon geen Belgisch Elftal meer hebben.

Dus "Claessens Van Epscheuten van 't Kiel, met twee klein V's van Adel", oefenen he:

"Bayang Magiliw
Perlas ng Silanganan,
Alab ng puso
Sa dibdib mo’y buhay.

Lupang hinirang,
Duyan ka ng magiting,
Sa manlulupig,
‘Di ka pasisiil.

Sa dagat at bundok,
Sa simoy at sa langit mong bughaw,
May dilag ang tula at awit
Sa paglayang minamahal.

Ang kislap ng watawat mo’y
Tagumpay na nagniningning,
Ang bituin at araw niya
Kailan pa ma’y ‘di magdidilim.

Lupa ng araw, ng luwalhati’t pagsinta,
Buhay ay langit sa piling mo;
Aming ligaya, na ‘pag may mang-aapi
Ang mamatay nang dahil sa ‘yo
."

dinsdag 5 oktober 2010

Maritiem

Op het werk komt het te pas over kinderen en het aanleren van rekensommetjes die al wat verder gaan dan 1 + 1 is gelijk aan twee.

Eén collega komt uit de Kempen en de andere uit Hemiksem. Desbetreffende kinderen van deze gaan dan ook in die gemeenten naar school.

Dus ik doe het "bootverhaal" uit de doeken. Eerst zorgen dat de boot van 10 vol geraakt, etc...

En mijn Hemiksemse collega zegt héél droog: "Boot? Nooit van gehoord. Maar tja, Antwerpen ('t stad) dat is de maritiem hé."

Bij deze dus.. gerechtvaardigd.

Parachutemoord

Marcel Somers kwam vandaag getuigen: "Ik ben niet de dader maar de katalysator."

Gaëtan vraagt, nadat hij de zin heeft herhaalt, wat een katalysator is. Ik leg hem dat met een voorbeeld uit.

En op zijn beurt zegt hij: "Oké, ik denk dat ik het begrepen heb. Stel dat mijn vriendje, andere vriendjes gaat aansporen om samen met hem één groep te vormen. In groep gaan ze mij dan pesten! Dan is mijn vriendje, dé katalysator geweest voor het pesten."

Daar heeft hij wel wat gelijk in.

Maar misschien kleine voetnoot: Misschien hadden die vriendjes ook last van onwilkeurige spierspasmen.

Spierspasmen kan leiden tot pestgedrag

Plaats van het misdrijf en tijdstip:
Antwerpen, 7u20 -  de gang bij ons thuis

Schuldige en slachtoffer - vaststelling:
Gaëtan, Fientje en een miauw door de laatste - als Gaëtan zou miauwen wordt het tijd om te stoppen met Sheba te geven :-) - een been dat omhoog werd gezwierd.

Ondervraging van de beschuldigde:
C: "Gaëtan waarom miauwde Fientje?"
G: "Dat weet ik niet?"
C: "Och neen, kan het misschien zijn, dat jij haar hebt geschopt?"
G: "Euh..euh.."
C: "Wees eerlijk, kan dit zo zijn gebeurt?"
G: "Jaaaaaaaaaa, denk van wel."
C: "En waarom heb je dat gedaan?"
G: "Dat ging vanzelf! Dat was per ongeluk."

Onwilkeurige spierspasmen bestaan, pas op! Dat ga ik zeker niet in twijfel trekken.

Slotpleidooi:
"Geachte dames en heren, hier was duidelijk geen sprake van onwilkeurige spierspasmen. De beschuldigde was zich er wel degelijk van bewust dat een hefboomeffect van zijn been zou leiden tot het aanraken van een dier.
Een goede raad aan de beschuldigde: "Als u nogmaals een drang tot een spierspasme in uw been voelt opkomen, gelieve dan uw voet zo hard mogelijk op de grond te drukken of ergens tegenaan. Meestal helpt dit simpel trukje en is het snel voorbij."

Vierkant

Zo loopt de afsluiting in Manilla!

Dus is er momenteel daar véél stress om alles hopelijk in goede banen te krijgen.

Maar Luc stelt het goed. Hierdoor dus momenteel geen nieuwe foto's of een update van de man ter plekke zelf.

UPDATE 18u00: Luc komt door de troubles aldaar één dag later naar huis (zondag pas).

maandag 4 oktober 2010

Think Pink

Kanker, dat verschrikkelijke K-woord. Ieder van ons kent wel iemand dichtbij of wat verder van zich af, die hiermee in aanraking is gekomen.

Zowel Luc als ikzelf kopen jaarlijks iets dat de organisatie steunt. Zo organiseert bijvoorbeeld de golfclub een golfwedstrijd, waarbij de opbrengst naar het Kankerfonds gaat, etc..

En vandaag kreeg ik mijn goodies (agenda en armband) via een pakje aan.

En ken je dat? Je slaagt iets open, in mijn geval de agenda voor 2011 en waar valt deze op open?

Wel, namelijk op een uitspraak van Marlies Dekkers:

"Je wordt niet ineens wakker als Kate Moss en toch wil iedereen iets aan zichzelf veranderen. Dat is niet dé realiteit, je moet het doen met wat je hebt gekregen van je grootouders, met wat er in je DNA zit.  En dat is prachtig!"

Net op dit, net op datgene wat ik vandaag aan iemand dierbaar heb verteld, namelijk dat ze er mag zijn, zoals ze is!

Toch prachtig!

DankzijGod!

Gaëtan mocht op zondagochtend TV-kijken en ineens die schelle, verschrikkelijke stem van dat "Sponske in zijn onderbroek."

Maar hij was mij voor:

"Ach neen hé.. niet van 's morgens vroeg zunne!" (och, wat word je toch vaak een spiegel voorgehouden) "En daarbij wat is dat ouderwets (dit is zijn eigen zin)".

Dank u wel, dank u wel...dat gele gevaar, daar zijn we van verlost!

Werelddierendag

Dat is het vandaag!

En volgens Mini-Claessens mag Fientje omdat het vandaag haar dag is, eens goed "bleiten" (miauwen dus), deze nacht.

Remember ons Fientje haar eigenschappen (goed of slecht laat ik in het midden, want het is maar wat je ze gewoon maakt).

Of het "Mothership" het daar unaniem mee eens is.... laat ik bij deze ook gewoon...

in 't midden! (letterlijk)

Een mespuntje of een koffielepel?

Bij patisserie is het noodzakelijk dat je alles afweegt (according to Piet Huysentruyt).

Maar geldt dit ook voor gel?

Gaëtan beslist op 't moment van vertrek richting school, dat er gel in zijn haar moet. Maar jongens van 7 willen niet meer dat mama helpt, want die kunnen dat zelf.

Nu ik ga toch meekijken, want gel in 't haar doen, kan even goed nog betekenen eerst water laten lopen, de wenkbrauwen bijwerken, nog wat frullen en prullen, dus mama kent haar kind als geen ander.

Nu graait hij daar in die pot én voor ik kon ingrijpen, zat er dus een volle koffielepel aan gel in zijn haar. Ik kan jullie vertellen, zijn voorhoofd was wit van de gel en zijn kuif die stond kaarsrecht, maar dan letterlijk stijf van het goedje.

Het leek wel alsof ik gisteren zijn haar in dreadlocks had gedraaid en er deze ochtend frituurolie had ingedaan.

Miserie, miserie...want tijd om te wassen was er niet meer.

Dus mama kon wat wrijven en modelleren (maar dat was haast onmogelijk) om toch nog wat toonbaar te zijn.

Aangekomen aan de schoolpoort ging hij het dan zo plat tegen zijn hoofd wrijven, dat zag er dan zeker niet uit. Dus hopla, weer wat pogingen tot. modelleren én om de juffen niet te laten denken dat Halloween dit jaar wel héél vroeg valt.

Maar goed, hij is zo door de schoolpoort gestapt.

En nu...nu schreeuwt zijn haar om gewassen te worden!

Ijskoffie

Gaëtan was als peuter al zot van koffie! Het was uiteraard meer melk dan koffie maar toch, die koffie deed het hem vaak.

En zo nu ook ijskoffie! Uiteraad van papa zijn werk, want daar maken ze wel dé lekkerste! En deze ochtend werd ik gebriefd dat de koffie op was en het vriendelijk doch dringend of beter dwingend verzoek kreeg om de voorraad aan te vullen.

En na het drinken, hangt zijn gezicht ook vol (ik zet er een foto bij van zodra het kan) of zoals dit weekend, de vloer en het tafeltje.

Maar lekker dat het is!!

zondag 3 oktober 2010

't is weer voorbij

Het weekend, maar we hebben het goed ingevuld met tal van activiteiten.

Bowlen- Gaëtan heeft gewonnen met 386 punten (ik maar 266). Hij heeft één strike gesmeten en ook een "hole in one". "Euh jongen, hole in one is in de golf!" "Juist ja,.. oeps."

IJsschaatsen: voor Gaëtan de eerste keer en één ronde was genoeg.. handschoenen kletsnat, jas nat en broek vochtig. In plaats van te glijden stapte hij, hilarisch. Alsof hij een beginnende travestiet op hoge hielen was.
En dé mama, hoor ik julie vragen? Dat ging redelijk goed, na toch een dikke 8 - 9 jaar niet meer op het ijs gestaan te hebben. Maar wat ik mij niet meer kon herinneren dat die schoenen, duizend bommen en granaten, zoveel pijn deden aan je voeten.

"Het Brabanderhof" gaan bezoeken in Lier naar aanleiding van de Open-bedrijvendag. Een paardenmelkerij waar je paardenmelk kon proeven, ijsjes kon eten, met de pony's rijden en de Brabanders in hun pracht en praal kon aanschouwen. Wat zijn het toch mooie, robuste dieren. Tevens liep je langs de voederstal, waar Gaëtan dan iedere paard van voldoende stro heeft voorzien. Volgens mij zitten die nu allemaal aan de Motilium en Gaviscon.
Het bezoek daar hebben we dan afgerond met een huifkartocht.

En alsof  "Madame Claessens" en "Junior Claessens" dan nog niet genoeg hadden van het uithuizig zijn, reden deze dan maar door naar Planckendael.

Wat een volk, we hadden het daar al gezien, én het werd dan ook nog op het nieuws bevestigd. Vandaag was daar dan een bijeenkomst voor de jonge patiëntjes van het Kankerfonds. Maar we vonden nog snel een plaatsje.

En dan een uniqum: We hebben nu ruim 5 jaar een abonnement en in al die jaren is Gaëtan nog nooit gefotografeerd geweest met een "als-dier-verklede-mens" aan de ingang. Noch in de Zoo noch in Planckendael.

Maar Madame Claessens had onlangs aan Junior Claessens beloofd om bij één eerstvolgend bezoek dit toch eens te laten doen. En dus maakt belofte schuld.

vrijdag 1 oktober 2010

Ad Rem

C: "Gaëtan oftewel ga je nu wel kijken naar de TV oftewel ga je naar jouw bed." (hij mocht wat langer TV-kijken dan normaal maar was meer aan 't rondlopen dan kijken)

G: "Je zal wel jouw bed bedoelen zeker! Want je weet toch, dat ik nu bij jou slaap en niet in mijn bed!"

No comment uiteraard, want hij had gelijk.

donderdag 30 september 2010

Filipino of Pilipino

is de nationale en officiële taal van de Filipijnen. Het Filipino is een tot standaard verheven versie van het Tagalog en behoort tot de Malayo-Polynesische tak van de grote Austronesische taalfamilie. De taal telt 25.000.000 moedertaalsprekers, maar wordt door 60.000.000 anderen als tweede taal gesproken.

Tagalog is een Austronesische taal en wordt gesproken in de Filipijnen. Het Filipijns is op het Tagalog gebaseerd. Geschat wordt dat er 22 miljoen sprekers zijn van het Tagalog en dat 50 miljoen mensen het als hun tweede taal spreken. Buiten de Filipijnen, wordt Tagalog vooral gesproken in Filipijnse gemeenschappen in de Verenigde Staten, Canada, het Verenigd Koninkrijk, Hong Kong, Australië en in het Midden-Oosten.

Zo ook in Manilla

"Zelfs klappen tegen nen hond met nen hoed op!"

Nen Antwerpeneir in Manilla hé...

Let ook op de sloefkes...en ik kan me dan ook zo dat "slefgeluid" erbij inbeelden.

En nu hoor ik er een paar denken:
"Het is wel uw man hé!!!"

woensdag 29 september 2010

Het is ook uw zoon!

Mailde ik daarnet naar Luc.

Gaëtan zat in bad en ik zag (feiten dateren al van maandag, volgens de beschuldigde) dat hij weer een hap uit zijn haren had geknipt.

Zo net in het midden! Maar dan kort.. dus als zijn haar in een middenstreepje valt, is het goed zichtbaar.

Nu gelukkig kan ik het wat camoufleren door het zowat gelijk "een pladijske" te kammen!

Of zal ik hem nu morgen met een speldje in zijn haar naar de school laten gaan, om het wat in de plooi te houden? Foei, mama!

Als wij slapen, dan speelt Luc...


Vraag me nu toch iets af. Zou dit zo getrokken worden gelijk in een pretpark?
"Lachen, u wordt gefotografeerd."

Eerste update from Manilla

Wel deze jongen is na een fijne vlucht goed aangekomen in Manilla. Jongens wat een vochtige hitte! Het slaagt echt rond je oren en valt als een steen op je kop.
Het hotel is FIRST CLASS, (echt met hoofdletters). Een gigantische lobby, keikoel en vooral een fantastische mooie en grote kamer(alleen kunnen de ramen niet open).
 Een zwembad buiten, met een watertemperatuur van minstens 27°C, gymzaal, sauna, ....... allez prachtig.
Het grote personeelbestand doet echt alles om je verblijf optimaal aangenaam te maken, zodat dit soms toch wel even wennen is.
 Het ontbijt is een delicieuze belevenis, keuze uit diverse Aziatische keukens (sushi, Filipino,Indisch) alsook de Europese buffetkeuze.
Ontbijten kan je desnoods buiten op het terras doen, lekker relax, maar wel even de hitte trotseren.
Manilla is al stad niet te beschrijven in grootte (groot Manilla heeft op dit moment +/- 16 MIO inwoners, waarvan alleen al 1,8 MIO in Manilla City. de inwoners zijn van een ander kaliber van grootte, allemaal klein van gestalte, en vele dames zijn zo fragile dat je denkt dat ze wel eens kunnen breken (net kindmeisjes).
 Verder zijn de shoppingmalls zo groot dat Wijnegem een kruidenierwinkeltje lijkt. Maar op luxemerken is er bijna geen prijsverschil, dus big business is not done...... och 't is toch geen solden
Wat is het ergste? Het verkeer!!!!!  Dit is suicide, knipperlichten worden bijna nooit gebruikt, alleen maar de claxon vand e wagen om van het linkerbaanvak gans naar rechts te gaan cruisen.
Aan autobussen geen gemis, zoveel dat er op vele zelfs geen volk zit. En dan nog de mooie kleurige Jeepneys, waar onze taxi's een puntje kunnen zuigen qua efficientie. Mensen stappen in wanneer ze willen, en om de Jeepney te laten stoppen volstaat een tik tegen het dak, wanneer je maar wil. Trouwens het geld wordt gewoon door alle reizigers doorgegeven tot bij de chauffeur.
Hier op kantoor van IBM (aparte compound buiten de stad) werken ongeveer 6.ooo mensen, allemaal in shift om de respectievelijke klanten optimala te kunnen bedienen.
Zo komen de mensen die verantwoordelijk zijn voor Noord America pas rond 22.00 aan, kwestie van tijdszones...dus veel komen en gaan en een constante drukte
 Het zijn wel kleine burootjes in hokjes verdeelt zoals je soms ziet op Amerikaanse films, maar we zitten allemaal samen., dus sfeer is er wel.
Verder mijn eerste golfervaring gehad , erger dan de sauna!!!!! (minstens 5 liter water verloren door zweten) 
 Stilaan beginnen de tijdverschillen en de temperaturen (is nu 32°C) wel te wennen, doch er zullen toch nog liters zweet vloeien zowel tijdens de het werk als de sport.
Voor zover mijn eerste kleine update uit het Verre oosten, en zal jullie de volgende dagen verder op de hoogte van de exploten van een Antwerpenaar in Manilla; C U all!

dinsdag 28 september 2010

Run Gaëtan run...

Gaëtan gaat vanaf nu iedere dinsdag onder de middag lopen in 't Stadspark met de school.

Dit ter voorbereiding van de "interscholenveldloop".

Weldra staan wij dus in de modder te roepen: "Run Gaëtan, Run!!!!!"

En hij is ervan overtuigd, die medaille komt mee naar huis.

maandag 27 september 2010

O three o three - O nine o three

03u03 Belgische tijd - 09u03 - Filippijnse tijd

"Mijn lieve schat", "onze papa", "broertje" voor anderen, voor sommigen "dé Luc" of de "Shank" (voor de golfvrienden) en "'t boss-ke"  voor de Sara Lee-mensen.

Heeft voet op Filippijnse bodem gezet!

Goeiemooooooooooooooorgen België - Goeiemiddag Filippijnen

zondag 26 september 2010

Vogelduifjes

Setting: Gaëtan ziet op Nickelodeon in één of andere serie een koppeltje dansen.

G: Kijk mama, vogelduifjes!!!
C: Je zal wel tortelduifjes bedoelen.
G: Och ja, sorry!

Goodbye, Farewell, Auf Wiedersehen.....


Zaventem - 6h20 AM - 26 september 2010

"Dé Claessens -Van Epscheuten van 't Kiel met twee klein v's van Adel" zijn bagage is ingecheckt en nu is het wachten tot de KLM-vlucht KL1722 hem om 8h20 naar Amsterdam zal vliegen.

Vanuit Amsterdam vertrekt om 14h20 de KLM-vlucht KL 0803 naar Manila.

De temperatuur op dit moment daar is 33°, een groot verschil met het druilerige Belgische weer.

En nu wachten wij, het thuisfront, op een berichtje, morgenochtend, wanneer hij goed en wel is aangekomen.

En dan is "onze man in Manila" de komende 14 dagen dé reporter van dienst.

vrijdag 24 september 2010

24 september

Gaëtan heeft een oma die hij nooit heeft gekend, zelfs ik heb haar nooit gekend, maar ik weet dat ik haar "ooit" zal ontmoeten. Maar Moekie (Luc zijn oma) heeft héél veel over haar verteld.

Over hoe goed ik het met haar zou kunnen vinden hebben, hoe groot haar hart voor dieren was én hoeveel "haar jongens" (Luc, Wim & Tim) voor haar betekende.

En Ilse (Van Dun) omschreef haar als: "Een wijfke met inzicht!".

Vandaag had het normaal gezien feest geweest!!!! 68 kaarsjes had ze mogen uitblazen!

Maar "haar jongens" zijn ouder mogen worden dan mama ooit is mogen worden. Op haar 34ste is ze heengegaan (daags na Luc 11de verjaardag, Wim was 9 en Tim 6 jaar).

Normaal gezien beleven wij deze dag héél sereen. Ik laat aan Luc weten dat ik op die dag aan hem en aan mama denk.

Maar vandaag, laat ik jullie eventjes héél diep in mijn hart kijken.

En ik vertelde  op de fiets (in de gietende regen) erover tegen Gaëtan. En die lieve schat, die begon spontaan, Happy Birthday te zingen én weet je, ik heb lekker meegedaan.

En op het einde van de Bosmansleiiiiiiiiiii, zongen we keihard: "Happy Birthday to you, Oma Lily, Happy Birthday toooooooooooooooooooo you!"

donderdag 23 september 2010

Dé openingszin

"De allerbeste zin om iemands aandacht en sympathie te krijgen is volgens professor Boynton geen slijmerig complimentje en ook geen welgeplaatst grapje. De allerbeste manier is simpelweg door hallo te zeggen en te vragen hoe het met de persoon in kwestie gaat." (Bron: Zita -17-09-2010)

Maar als dé Pïeter dit als openingszin tegen mij zou zeggen:

"Bonsoir Mademoiselle,

Toi, tu es vraiment ma baleine, ma fontaine, mon fond-du-teint, migraine, mon supositeur, mon radiateur, je vous aime comme un chaud à la crème.

Mon tuttefrut et flupperk*t, mijn golfslagbad et superclub, mon oncle et monogamie, ga mie, ga mee met mitt naar Schwarzwald –mon kamikaze, franse kazen, hiersehiesedaarse

Mon doux, du allein kannst mich verstehn, mon goal, zo schoon behangen met uw mercurochroom-schroom blozende wangen. Mon wang-snee-wang, mon ying et yang – mon Jantje ziet uw pruimen hangen.
Je carcassonne mon gorgonzola pour que je te brise, je jeux de boules mon ambulance et je te pak dans ma valise. Mon babyface, mon secret case, mon mission impossible, mon new wave gel, nouvelle formula, c’est anti-pelluculaire et complètement invisible.
Mona Lisa, mon toren van Pisa, mon petit fanfare, mon kleintje avec tartare. Mon konijn, lapin, mon tapis-plein, tonton-tapis te dis: je suis ici.

Pour toi, voila, comment ça va?"

Dan is mijn antwoord zeker: "Mag ik u kussen?"


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...